دیروز روز خوبی بود، به قول بچه ها با بر و بکس کلی عشق و حال کردیم . دوستان عزیزی(خیلی عزیز) از اروپا و آمریکا قدم رنجه کرده بودند و به کانادا تشریف آورده بودند و ما میزبان بودیم. قرار نبود اما میهمانان همان اول اعلام کرده بودند که کمتر از24 ساعت پیش ما هستند و همین دلیل شد تا ما به فکر برنامه ریزی باشیم برای پذیرایی. بعد از کلی رایزنی با اهل مجلس تصمیم گرفته شد که در مدت کوتاهی که دوستان در این مملکت تشریف دارند برای زنده کردن خاطرات و نوستالژی اول دوستان را ببریم باغ گیلاس وگیلاس خوری بعد به تورنتو گردی. البته خدایییش این باغ گیلاس و گیلاس خوری توی برنامه نبود اما وقتی با پیشنهاد مری وارد برنامه شد و شهرام هم استقبال کرد از آنجا که خودم کلی خاطره از باغ های لواسانات کوچک و بزرگ و سد لتیان و همچنین افچه داشتم کلی موافقتم را با این برنامه اعلام کردم و دیگر تصویب شد که برویم گیلاس خوری . بعد از صرف باقلاقاتوق و قورمه سبزی در منزل اخوی، مری و همسر مهربانش هم آمدند توی جمع و عزم سفر کردیم. بعد ازطی مسافتی نیم ساعته یا شاید هم 40 دقیقه ای رسیدیم به لواسانات انتاریو که گمانم از توابع شهر همیلتوون است، عجب سرزمینی است برای خودش، یک گیلان گوچک است توی تابستان. با دوستان به یک باغ گیلاس ورود کردیم ، چه ورودی! اینجا با دادن یک دلار یا بیشتر و کمتر می توانی به باغ هایی که گیلاس دارند وارد شوی و هر چه قدر دلت می خواهد گیلاس خوران راه بیاندازی، البته اگر خواستی بیاوری با خودت، هر سبدی (بیشتر از سه کیلو)گویا ده دلاری برایت هزینه دارد اما خوردنش همان یک دلار است حالا یک کیلو یا صد کیلو بخوری فرقی نمی کند.
تقریبن پای هر درخت یک چهار پایه بود که می توانستی به بالای درخت دسترسی داشته باشی و من هم وقتی بر و بکس مشغول عکاسی بودند با یک سبد خالی و یک شکم خالی تر رفتم اما با قلبی مطمئن و سبدی پر و شکمی پر تر از گیلاس پا روی زمین گذاشتم.
خلاصه که کلی بر و بکس عکس گرفتند و گیلاس خوردندو گپ زدیم. حیف که دوستان عزیزمیهمان تنها یک شبانه روز می مانند وگرنه کلی برنامه ریزی کرده بودیم برای پذیرایی. البته شفاهی قول را گرفته ایم تا بازهم در آینده نزدیک میهمانان عزیز تشریف بیاورند .
توی این همه فاصله نمی دانید که چه حالی می دهد میهمان داشتن.
از میمانان عزیز ، شهرام و همسر مهربانش، مری و همسرش متشکرم که امروز را کلی خاطره انگیزکردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر