خبر درگذشت "احمد بورقانی" برایم بسیار تاثر برانگیز بود. همین چندی پیش از خواندن این یادداشتش کلی کیف کرده بودم از شجاعتش و باخبر شده بودم از حال و روزگارش . به عبارتی وقتی خبر را خواندم ، شوکه شدم . مگر می شود ؟ او هنوز سنی نداشت. اما خبر درست بود و تاثر برانگیز ، لااقل می دانم برای مطبوعاتی ها به واقع خبر دردناکی بود آنهم توی این روزها.
بی شک کسانی که در عرصه روزنامه نگاری امروز هستند، بخصوص روزنامه نگارانی که از دوم خرداد 76 به این عرصه پاگذاشته اند می دانند و یا باید بدانند که نوشتن شان را مدیون فکر و عمل این مرد هستند. او بود که فضا را برای مطبوعات باز کرد و شرایط را مهیا کرد تا بجز روزنامه های رسمی دولت و حکومت چند روزنامه و نشریه دیگر هم به این قافله اضافه شود. او بود که به روزنامه نگاری ایران پس از انقلاب جانی دوباره داد.
او هرچند برای نگاهش به مطبوعات و باز کردن عرصه برای انتشار روزنامه ها و نشریات مختلف مورد انتقاد اطرافیان اصلاح طلب خود ، حتی دکتر مهاجرانی و همچنین مورد اعتراض و بازخواست جناح مقابل و مقامات اجرایی و قضایی آن وقت قرار گرفت ، اما به هیچ وجه حاضر نشد در مواضعش و کاری که انجام داده بود ، تغییر بوجود بیاورد و برای همین خیلی زود مقام معاونت مطبوعاتی را واگذار کرد. مطمئنم که او می دانست کاری که باید را کرده و ذهن و یاد تاریخ هیچ گاه این کارش را فراموش نمی کند. در حقیقت باید گفت که احمد بورقانی در تاریخ ماندگار است.
درمیان اصلاح طلبان شاید تنها چند نفری همانند او بوده اند و خود ایشان می دانند که اعتبار اصلاحات هم به اعتبار همین چند نفر است. روحش شاد باشد. برای پسرانش سهام الدین و کمال الدین و دیگر فرزندانش و همین طور برای دوستدارانش صبر آرزو می کنم
در همین زمینه:
در رثای احمد بورقانی (مسعود بهنود)
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق( بهروز بهزادی)
و خیلی نوشته ها در این باره در بالاترین
بی شک کسانی که در عرصه روزنامه نگاری امروز هستند، بخصوص روزنامه نگارانی که از دوم خرداد 76 به این عرصه پاگذاشته اند می دانند و یا باید بدانند که نوشتن شان را مدیون فکر و عمل این مرد هستند. او بود که فضا را برای مطبوعات باز کرد و شرایط را مهیا کرد تا بجز روزنامه های رسمی دولت و حکومت چند روزنامه و نشریه دیگر هم به این قافله اضافه شود. او بود که به روزنامه نگاری ایران پس از انقلاب جانی دوباره داد.
او هرچند برای نگاهش به مطبوعات و باز کردن عرصه برای انتشار روزنامه ها و نشریات مختلف مورد انتقاد اطرافیان اصلاح طلب خود ، حتی دکتر مهاجرانی و همچنین مورد اعتراض و بازخواست جناح مقابل و مقامات اجرایی و قضایی آن وقت قرار گرفت ، اما به هیچ وجه حاضر نشد در مواضعش و کاری که انجام داده بود ، تغییر بوجود بیاورد و برای همین خیلی زود مقام معاونت مطبوعاتی را واگذار کرد. مطمئنم که او می دانست کاری که باید را کرده و ذهن و یاد تاریخ هیچ گاه این کارش را فراموش نمی کند. در حقیقت باید گفت که احمد بورقانی در تاریخ ماندگار است.
درمیان اصلاح طلبان شاید تنها چند نفری همانند او بوده اند و خود ایشان می دانند که اعتبار اصلاحات هم به اعتبار همین چند نفر است. روحش شاد باشد. برای پسرانش سهام الدین و کمال الدین و دیگر فرزندانش و همین طور برای دوستدارانش صبر آرزو می کنم
در همین زمینه:
در رثای احمد بورقانی (مسعود بهنود)
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق( بهروز بهزادی)
و خیلی نوشته ها در این باره در بالاترین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر